Azkenez erran dezagun "Azkenik, erran..."

Lehenik, esan joera hau berri samarra dela. Bigarrenik, esan, ez duela heldulekurik euskaraz. Amaitzeko esan, gaztelaniaz ere txartzat joa dela (gaztelaniatik etorria baitugu, antza).

(Patxi Petrirena; 31eskutik.com; 2015/11/30)

Halakoa idatzi zuen aurrekoan Patxi Petrirena itzultzaile eta zuzentzaileak. Eta nik berehala gogoratu nuen unibertsitate garaian horren inguruko zerbait irakurri nuela. Nire liburu zaharren artean begiratu eta El castellano actual, usos y normas izenekoa aurkitu nuen, Manuel Casadorena. Bai, bai, kazetaritza ikasketak gaztelaniaz egin nituen.

Liburua 1988an idatzia da eta, gai honen inguruan, Casadok dio "azken urteetan politikarien eta esatarien ahozko hizkuntzan" zabaltzen ari dela "zenbait aditzen infinitiboaren erabilera arraro bat". "Azkenik, seinalatu, azkenik erran" eta gisakoak "berrikuntzatzat" jotzen ditu Casadok. Eta txartzat, noski.

Aditzaren erabilera oker hark bere bidea egin zuen gaztelaniaz, bai eta euskaraz ere, okerra are gehiago okertuz, euskaraz aditz partizipioa aginduak emateko erabiltzen baita.. Dena dela, nik  erranen nuke gaurko egunean erabilera oker honek jarraitzaile gutxi dituela. Euskadi Irratiko esatarien artean batez ere, nahiz eta EITBren Albiste-testu bikainak lanak akats honetaz ohartarazten duen (Patxi Petrirenak seinalatu duenez).

Eta erraza da akatsa zuzentzea. "Azkenik, erran..." erran beharrean, "Azkenik, erran dezagun..." erran. Edo are hobeki, ezabatu esapidea. Alegia, ez erran erranen duzula. Erran eta kito.