Interjekzioez hitz egin nahi dizuet gaurkoan.
- Ene! Interjek... ze?
Interjekzioak. Izen xelebrea dute, bai, baina etengabe darabiltzagu ahozkoan eta sare sozialetako idatzizkoan. Eta Euskaltzaindiak oso definizio polita eman die bere hiztegian: "Interjekzio: Hiztunak bihotz egoerak bizitasunez adierazteko erabiltzen duen hitza, perpausetik at dagoena". Oi... Ez erran polita ez denik.
Bada, hori, bat-bateko sentimenduak adierazteko erabiltzen ditugun hitz solteak dira interjekzioak. Adibidez, Ene!, ustekabea edo larritasuna adierazteko. Edo adibidez, Oi, ustekabea, harrimena, mirespena edo oinazea adierazteko.
Interjekzio anitz dago, noski. Konparazio batera, Euskaltzaindiaren Hiztegiak 124 ditu bilduak.
Nik gaur bi baino ez ditut aipatu nahi: uf eta ufa. Uste baitut egunerokoan nahasten ditugula. Horregatik, argi izan behar dugu Uf interjekzioak nekea, aspertzea edo antzeko zerbait adierazten duela; eta Ufa interjekzioak, berriz, poztasuna adierazten duela. Alegia, ia-ia kontrako esanahia dute. Kontuz, gero!
Uf... orain arte gaizki erabiltzen nituen. Baina ufa! Hemendik aurrera ongi erabiliko!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina