Horra, horra, gure Olentzeroa!

Duguna dantza taldearen queer Olentzero, Iruñeko karriketan.

Horra, horra, gure Olentzeroa!

Seme-alabak despistaturik ditugu. Arras. Olentzeroren papa-noelizazio prozesu amaigabean, Olentzeroz eta Maridomingiz mozorroturiko gizon-emakumeak nonahi agertzen zaizkigu, menditik jaisten, eskutitzak jasotzen, hango eta hemengo eguberri jaialdietan... Haurrak, ez baitira tontoak, laster batean ohartzen dira Olentzerok aurpegi bat baino gehiago duela eta berehala hasten dira galdezka ea zergatik honek tripa handia duen eta atzokoak ez, eta ea zergatik oraingoak aurpegi zikina duen eta lehengo bizarzuriak ez.

Horra, horra, gure Olentzeroa!

Haurren buruhauste horri erantzuteko modurik errazena da esplikatzea Eguberrietan harrien azpitik agertzen diren pertsona mozorrotu horiek ez direla benetako Olentzero. Bere lagunak baizik. Olentzerok nahiko lan baitu egunotan mendian.

Horra, horra, gure Olentzeroa!

Nire ustez, inon pertsonaia euskaldun elebakarrik baldin badago, hori Olentzero da. Edo Olentzero izan beharko litzateke. Baina ez da. Han eta hemen agertzen zaizkigun Olentzero pertsonifikatu horien guztien artean anitz eta anitz gaztelaniaz ere mintzatzen da. Eta Olentzero bera ez bada bere ingurukoak ari dira gaztelaniaz barra-barra. Eta Olentzero zena, "el Olentzero" bilakatzen ari da.

Horra, horra, gure Olentzeroa!

Gaztelaniaz, "la Jennifer", "el Eneko" eta gisakoak erabiltzea arrunkeriatzat hartua da. Baina, noski, oso denbora gutxi behar izan da arrunkeria hori euskarara esportatzeko. Hala, ez dira gutxi euskaraz *Olentzeroa erraten eta idazten dutenak.

Horra, horra, gure Olentzeroa!

Gezurra dirudi, baina gogoratu beharko dugu Olentzero pertsonaia baten izena dela; izen berezia dela beraz; eta euskaraz izen bereziei ez zaiela artikulurik jartzen bukaeran.

Horra, horra, gure Olentzeroa!