Harik eta haietako batek erran zuen arte: "Si eske da super aisa!". Une horretan zer edo zer edaten aritu izan banintz, ur jauzia aterako zitzaidakeen ahotik. Esaldi xelebre hark ederki kolpatu baininduen. Lehenbiziko kolpean, bederen. Gero, baikortasunerantz jo nuen berriz ere.
Behintzat, haurrak "aisa" erabili zuen. Ez zuen sobera ongi erabili, baina erabili zuen. Erran nahi baita, 'erraz' adberbioaren sinonimo bat erabili zuen, eta erakutsi zuen sinonimorik gabeko euskara batu grisetik ateratzerik badagoela.
'Aisa' edo 'aise' adberbioak 'errazki' erran nahi du. "Horrek aisa bukatuko du lana". Adibide horretan, 'aisa' jartzen duen tokian 'erraz' edo 'errazki' jar dezakegu. "Horrek erraz bukatuko du lana".
'Aisa' agertzen den guztietan erabiltzen ahal da 'erraz'. Aldiz, 'erraz' agertzen den guztietan ezin da 'aisa' jarri. 'Aisa' ezin baita adjektibo gisa erabili. Hau da, "Lan hori oso erraza da", erran dezakegu. Ez, ordea, "Lan hori oso *aisa da". Bai, bai, haurrak halaxe erabili zuen 'aisa', adjektibo moduan. Baina, aizue, erran dut bi haurrak euskaraz barra-barra ari zirela. Barkatuko diegu txikikeria hau, ezta?
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina