"No te olvides de ponerte el beroki al salir de la gela para ir al jantoki"

Ez dakit inoiz erran dudan, baina nik hemen botatzen ditudanak ez dituzue zertan irentsi, e. Erran nahi baita ez da nahitaezkoa zuek nire iritziekin bat egitea noski, jakin baitakit harrikada ederrak jaurtitzen dituela nire burmuinak.

Konparazio batera, jasangaitz egiten zait mintzatzerakoan hizkuntzak nahastea. Hori hala da.

"No te olvides de ponerte el beroki al salir de la gela para ir al jantoki".

Ezin dut. Benetan ezin dudala. Eta harrigarria egiten zait nola, haurren inguruko solasetan, ia bakarrik hiru hitz horiekin gertatzen den hau. "El beroki", "la gela" eta "el jantoki". Ez baituzu inor entzunen halakoak erraten:

"Tápate bien las belarris con el txano antes de salir a la kale". Erridikulua litzateke, ezta? Bada, aipatu hiru hitz horiekin gertatzen ari da.

Kontrako bidean, euskaldunek barra-barra sartzen dituzte gaztelaniazko hitzak euskarazko esaldietan. Hainbertze, berehalakoan desagertzen baita erridikulu sentsazioa.

Errate baterako, nahiz eta guraso erdaldun enrollatuek gaztelaniaz "gela" erraten duten, euskaldunek euskaraz "klase" erraten dute maiz. Eta, tira, ikasle eta irakasleen esparrua izendatzeko "klase" hitza sartu behar badugu euskal hiztegietan, bada, sartuko dugu. Baina ez dezagun ahantz toki horiei "gela" edo "ikasgela" ere deitzen ahal diegula. Ados?